Verzorger, kok, baanwielrennen en Rio 2016
.
.
.
.
.
Verzorger, kok, baanwielrennen en Rio 2016
De afgelopen maand was één groot voedings fiets rollercoaster avontuur! Ik geloof.., nee, ik weet zeker dat ik nog nooit zoveel uren in de keuken heb doorgebracht als de afgelopen weken. Ik graag kook, maar dit slaat alles (op een positieve manier). En we zijn nog niet klaar hoor! Nog 4 dagen kookmarathon-nen en dan laat ik ze los… tot…
TeamNL, hun road to Rio en ik mocht voor ze koken! Een heuse kookmarathon gegarandeerd.
“Wat gaaf zeg! Hoe kom je daar nu weer terecht Karin?!”. Een vraag die me vaak gesteld werd de afgelopen tijd. Nou, dat zit zo. Precies een jaar geleden had ik nog maar net mijn vintage racefiets op de kop getikt en daarmee een nieuwe passie ontdekt. Wielrennen! De perfecte manier om als freelance danseres in shape te blijven naast het doen / geven van mijn wekelijkse balletles(sen) en sportschool sessies. Ik woon, voor het hebben van een fanatieke fietshobby, op een perfecte plek. Op enkele 100 meters van mijn huis in Arnhem Noord duik ik zo de Posbank op, de bossen in en zoef ik over de Veluwe. Klimmetjes pakken of lange wegsessies. Het kan allemaal. De nodige frisse wind door mijn doorgaans overuren draaiende hersens, die mijn verstand weer naar nul blaast. De geur, het uitzicht, de snelheid, kilometers maken. Heerlijk! Toen we een paar maand na de aanschaf van mijn fiets op vakantie gingen naar Denemarken, ging deze dan ook zeker mee. Samen met vrienden huurden we een boerderij in Frøstrup. Waar? Noem het the middle of nowhere. Veel noordelijker kun je in Denemarken bijna niet gaan. Weinig mensen, prachtige natuur, vlak bij zee, veel rust en wat kun je er ontzettend mooi fietsen! Oké, op enkele heftig glibberende grindpaden na (zo voelt dat als je er”over” rijdt), maar ook dat overleef je best prima met je racefietsbanden met een extra binnenband op zak.
Zoals dat vaak gaat als je enthousiast bent over iets, je mensen tegenkomt en/of (beter) leert kennen, dan komt van het één het ander. Zo ging de vriend van mijn vriendin mee. Ik kende hem nog niet zo goed. Hij bleek de coach van de NL baanwielrenners (duur selectie) te zijn. Met hem maakten we prachtige ritten en sprak ik over van alles, maar ook over voeding en fietsen. Wat ik bijna niet durfde te vragen deed ik toch: “Zeg Jabik, zou ik niet een keer mee mogen om de voeding te verzorgen voor je team?”. Waarschijnlijk hebben mijn vakantie kookkunsten, de klik tussen ons en de gezamenlijke ritten die we maakten bij hem de knoop doorgehakt. Dat ik een achtergrond heb in de topsport en voeding en diëtetiek studeer hielp natuurlijk ook. Hij ging er over nadenken, polste de situatie bij de renners en zette de boel in gang bij de KNWU. Ik zorgde er ondertussen voor dat ik de juiste sport-specifieke kennis in me opnam. Al was dat snel gepiept met de minor Sport & Voeding en natuurlijk de vele uren die ik reeds had besteed aan SPORTables. Uiteindelijk kon ik het zelfs ook nog zo regelen dat dit tevens voor mijn studie als stage geldt. Meerdere vliegen in één klap, perfect!
Met Kirsten Wild maakte ik oRIO koekjes! 😉
En zo ging ik de afgelopen maand mee op pad met de Nederlandse baanwielrenners als soigneur, voedingsadviseur/diëtist i.o. en kok. Begin juli reisden we af naar Anadia (Portugal) waar, zo bleek, je prachtig en zeer prima ongestoord kunt fietsen en trainen op de weg en heftige beuksessies berg-op (en af) kunt doen. De baantrainingen vonden plaats in het mooie nieuwe Velodrome vlak bij het stadje. We verbleven in het Anadia Sports Centre waar ik een prima keuken tot mijn beschikking had. Twee Portugese dames “kookten” elke dag driftig voor het team, maar ook voor de andere gasten die er zo af en toe in grote aantallen neerstreken. Deze maaltijden bleken inderdaad verre van optimaal. Denk: gaarkeuken XL en stoffige witte broodjes, vettige kaas (zou het überhaupt kaas zijn?) en plakken vlees. Goed dus, dat ik er was om de gerechten aan te vullen met volwaardige sportvoeding en de renners te voorzien van specifieke en gezonde maaltijden, tussendoortjes, een stevig ontbijt, on the go snacks en een eiwitrijk toetje voor het slapen gaan. In de buurt van ons verblijf bevonden zich twee supermarkten en daar kon ik alles vinden wat ik nodig had. Ook had ik, want dat weet ik nog van mijn eigen tournees met Introdans, de nodige voorbereidingen getroffen en twee koffers vol geladen met onmisbare keuken apparatuur en voedingmiddelen om zeker te weten dat ik niets zou missen. Zo had ik o.a. glutenvrije havermout, boekweitgrutten, allerlei biologisch gedroogde fruit, ongebrande noten, zakje drop, pure bio hagelslag, magere kaas, potje pindakaas, maar ook mijn Blendtec en Bamix staafmixer mee en natuurlijk enkele rollen SPORTwrap. Al deze items kwamen zeer goed van pas! Het was wel een hilarisch gezicht al die spullen die uit mijn koffers kwamen (zie foto bovenaan dit blog). Mary -Karin- Poppins.
Na Portugal kwam Alkmaar. Hier zitten we gedurende twee weken in een huis van de KNWU. Het huis is een oude jeugdinrichting geweest en bestaat uit meerdere verdiepingen met slaapkamers en een grote centrale woonkamer met keuken. Ook hier kan ik prima mijn kookding doen. Het Sportpaleis waar de baantrainingen plaatsvinden is op 5 km afstand. Net als in Anadia worden hier in Alkmaar, naast de sessies op de baan, getraind op de weg en zijn er enkele serieuze krachttrainingen. De renners bereidden zich gefocused en geconcentreerd voor op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro.
En ik? Ik maak sinds het begin van dit avontuur lange dagen van ongeveer 7.00 tot 23.00 uur. Elke dag een kookmarathon. Maar, dat vind ik totaal niet erg. Tussendoor heb ik geregeld heus wel eventjes pauze om in het zonnetje te zitten, kopje thee te drinken, boodschappen te halen, verslag te leggen, mee naar de baantraining te gaan en te kijken en daarna: hup weer terug de keuken in! Ik plan en ontwerp de maaltijden (trainingsrooster / intensiteit specifiek), doe boodschappen, prepareer, kook, serveer, vraag feedback, verbeter en geef voedingsadvies en -begeleiding daar waar gewenst. Maar het blijft niet alleen bij de voeding. Zo werden mijn sportmassage skills weer uit de kast getrokken en geef ik reiki. Ook reed ik, bijvoorbeeld in Portugal, in de wielerbondbus met de alarmlichten ontstoken achter de renners aan tijdens een duurtraining op de snelweg (jajoh, in Portugal kan dat gewoon..) terwijl coach Jabik uit het raam hing en allerlei data en aanmoedigingskreten ten gehore bracht. Als het rooster het toelaat en het team een rustige middag training heeft, dan zorg ik ervoor dat alles zo geprepareerd is dat ik met ze mee kan fietsen. Dat is niet alleen heel gaaf, maar ook goed om de trainingen te ervaren en letterlijk te kunnen monitoren hoe de voeding valt. Handig dus wanneer je als verzorger van een (top)sport-team multi inzetbaar bent! Maar jeetje, wat ontzettend veel werk. Geen wonder dat een voedingsteam vaak uit 3 a 4 personen bestaat op 9 renners, zoals bijvoorbeeld bij de Tour de France. Het zijn lange dagen, maar zo ontzettend tof, leerzaam, bijzonder én leuk! Ik stap met méér dan veel plezier als eerste uit bed om er als laatste weer in te duiken.
De eetzaal in het Anadia Sports Centre
De keuken in Alkmaar.
Eiwitten: belangrijk voor spierherstel en – behoud. In veel recepten ging dan ook een schepje protein powder.
De baanwielrenners trainen zowel duur als kracht en voldoende eiwitten zijn ontzettend belangrijk om goed te kunnen presteren!
Wegtraining – Alkmaar
Rioreepjes (hier nog balletjes)
Baantraining – Velodrome Alkmaar
Nu zit ik aan tafel en denk na over de laatste paar dagen. Hoe zien de laatste training eruit, welk ontbijt is optimaal, wat moet er nog gehaald worden, welke on-the-go snacks hebben ze nodig, hoe laat moet wat klaar staan, welke late night proteine snack ga ik maken etc. etc. Een extra leuk punt is dat ik voor de renners een persoonlijk pakket met 10 tot 15 energierepen ga maken. De afgelopen maand hebben ze allerlei reepjes meegekregen voor tijdens de training op de baan of voor onderweg en geproefd. De top 10 werd bij terugkomst in NL gemaakt en gevacumeerd. Afgelopen week hadden we een proeverij van deze reepjes. Daaruit is per renner een top drie gekomen en deze top drie reepjes gaan gevacumeerd, hoppa, mee naar Rio! De juiste voeding op het juiste moment en een goede voorbereiding daarin is essentieel voor topsporters om optimaal te kunnen presteren. Iets op zak en bij de hand hebben dat je kent en waarvan je weet dat het goed valt, een reepje die voldoende vult en energie geeft is niet alleen prettig, maar zorgt er ook voor dat je je als renner op locatie geen zorgen over hoeft te maken. Je kunt je vol concentreren op je prestatie en dat is wel zo fijn. SPORTables Rioreepjes a gogo dus voor de Olympische spelen!
Rioreepjes
Zoals gezegd, nog een paar dagen te gaan. Twee dagen van trainen in Alkmaar op de baan en op de weg. Misschien nog een krachttraining. Twee dagen rioreepjes maken en vacumeren en dan… dan laat ik ze los… Off to Rio! Spannend en heel gaaf! Meedoen aan de Olympische spelen is toch een mijlpaal, wens en doel voor topsporters.
Om in “Jan-Willem taal” dit blog waardig af te sluiten: TeamNL jullie zijn SICK en jullie gaan gewoon vet beuken! En ik wens jullie ontzettend veel succes! Dank voor the good vibes & good times tot nu toe; Jabik-Jan Bastiaans, Kirsten Wild, Joost van den Burg, Wim Stroetinga, Tim Veldt & Jan-Willem van Schip. Mooi volk, een sterk / positief team en topsporters in hart en nieren. Ik kook, ik geniet.
Hieronder enkele media items over mijn voedingswerk met dit Olympische team
Fragment op radio 5
Kort interview – nieuwsitem over voeding voor de NL baanwielrenners
Fragment op Omrop Fryslan
Kort interview – nieuwsitem vanuit Anadia, Portugal
TeamNL – Baanwielrennen
KNWU
